Pedagog

Godziny pracy:

poniedziałek 7:30 - 8:00; 12:00 - 15:00

Wtorek 11:00 - 12:00; 13:00 - 14:30

Środa 9:00 - 10:00; 13:00 - 14:00

Piątek 10:00 - 11:00;12:00 - 13:00

 

Do pedagoga szkolnego przyjdź, gdy:

• Czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny.
• Nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem.
• Masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej.
• Chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem.
• Chciałbyś pomóc innym, nie wiesz w jaki sposób.
• Masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić.
• Przyjdź także z każdą sprawą, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić.
• Na terenie szkoły o pomoc możesz się zwrócić także do: nauczyciela, wychowawcy i każdego pracownika szkoły.

 

Czego masz prawo oczekiwać decydując się na rozmowę z pedagogiem szkolnym?

• Całkowitej dyskrecji, wszystko o czym powiesz zostanie na zawsze Twoje, nawet jeżeli czasem pedagog będzie Cię namawiał do poszerzenia grona wtajemniczonych, to decyzja będzie i tak należała tylko do Ciebie.
• Życzliwej uwagi, niezależnie od tego z jaką sprawą zwrócisz się do pedagoga.
• Zostaniesz bardzo uważnie wysłuchana/y/.
• Otrzymasz informację na temat swojej sytuacji i propozycję porady oraz pomocy.

 

Drodzy Rodzice

• Nie zmuszajcie dzieci do aktywności, lecz wyzwalajcie aktywność.
• Nie każcie myśleć, lecz twórzcie warunki do myślenia.
• Nie żądajcie, lecz przekonujcie.
• Pozwólcie dziecku pytać i powoli rozwijajcie jego umysł tak, aby samo wiedzieć chciało.

 

W WYCHOWANIU DZIECKA WAŻNĄ ROLĘ ODGRYWA

 WSPÓŁPRACA OBOJGA RODZICÓW:

 

• OBOJE ustalają styl wychowania swoich dzieci, pamiętając o znaczeniu rodziny dla harmonijnego i prawidłowego rozwoju dziecka;
• OBOJE biorą wspólną odpowiedzialność za dzieci;
• OBOJE  wyznaczają wzorce właściwego komunikowania się;
• OBOJE dają dzieciom poczucie bezpieczeństwa;
• OBOJE ustalają jasne reguły postępowania;
• OBOJE przedstawiają system wartości i norm oraz właściwe wzory zachowań;
• OBOJE organizują przestrzeń do kontaktów z rodzeństwem, rówieśnikami oraz rodziną;
• OBOJE zachowują jednolity styl wychowania i pamiętają, że władza rodzicielska powinna być wykonywana tak, jak wymaga tego dobro dziecka.

 

GDY DZIECKO NAPOTYKA NA NIEPOWODZENIA SZKOLNE...

            Mimo starań obojga rodziców, zdarza się, że dzieci nie odnoszą sukcesów na polu edukacji. Rozczarowani rodzice często traktują niepowodzenia swojego dziecka jako wyrocznię, doszukują jego przyczyn w złych intencjach dziecka, braku chęci do nauki, w lenistwie, pobieżnym odrabianiu prac domowych. Często w związku z mało zadowalającymi wynikami w nauce dziecka, wprowadzą w domu większy rygor.

            Przyczyna niepowodzeń dziecka może być zupełnie inna. Często niezależna od jego woli i chęci. Kary nałożone przez rodziców powodują u dziecka narastanie frustracji oraz wywołują zachowania społecznie nieakceptowane, występujące często jako wtórne do niepowodzeń w nauce. Dużym problemem dla dziecka stają się niezaspokojone potrzeby: bezpieczeństwa, miłości, osiągania sukcesów i uznania.

Należy pamiętać, że o powodzeniu dziecka w szkole decydują dwie grupy czynników:

• wewnętrzne – związane z rozwojem fizycznym i psychicznym dziecka, z jego indywidualnymi cechami;
• zewnętrzne – na które składają się warunki życia, oddziaływanie otoczenia, także opieka i praca wychowawcza, jaką zapewniają dom i szkoła.

Aby uniknąć niepowodzeń szkolnych, należy dbać o  dziecko i troszczyć się o jego prawidłowy rozwój. Elementy, które warunkują powodzenie dziecka w nauce to:

• stan zdrowia i rozwój fizyczny dziecka;
• rozwój motoryczny, umysłowy i emocjonalny;
• rozwój zainteresowań zarówno przedmiotami szkolnymi, jak i zainteresowań pozaszkolnych;
• atmosfera panująca w rodzinie;
• tryb życia, organizacja codziennych zajęć, w szczególności przygotowanie zadań domowych.

Należy pamiętać, że dziecko nie ma woli zostania złym uczniem. Jeśli takim się staje, czuje się gorsze w związku z czym przyjmuje różne role. Jedne dzieci stają się apatyczne, lękliwe, tracą poczucie wartości i przyjmują w grupie rówieśniczej rolę kozła ofiarnego. Inne stają się aroganckie i agresywne, przyjmując często rolę lidera grup rówieśniczych, prezentujących zachowanie społecznie nieakceptowane. Aby zapobiec wejściu dzieci w tak niekorzystne role, rodzice powinni zadbać o diagnozę niepowodzeń w nauce oraz niewłaściwych zachowań i jak najszybciej udzielić dzieciom pomocy.

Takiej diagnozy powinni dokonać w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej oraz jeśli zajdzie taka potrzeba u specjalistów wskazanych przez poradnię. Badanie psychologiczno-pedagogiczne pomoże określić potencjał intelektualny dziecka, a co z tym się wiąże możliwość przyswajania przez nie treści programowych; ewentualne deficyty funkcji psychofizycznych oraz poziom wiedzy.

Specjaliści wskazani przez poradnię ujawnią także przyczyny niepowodzeń szkolnych  natury medycznej.

Placówka, do której uczęszcza dziecko oraz rodzice otrzymają zalecenia, które pomogą usprawnić deficyty rozwojowe i tak zorganizować proces dydaktyczny, aby dziecko mogło przyswoić treści szkolne zgodnie ze swoimi możliwościami psychofizycznymi.

 

W niwelowaniu niepowodzeń szkolnych dzieci  wiele zadań  stoi przed rodzicami.  Należą do nich:

• systematyczne dbanie o zdrowie dziecka, troska o właściwe odżywianie, racjonalny tryb życia, zdrowie psychiczne oraz harmonijny rozwój psychomotoryczny;
• troska o dobrą, życzliwą, spokojną atmosferę w domu, o zaspakajanie potrzeb emocjonalnych, a zwłaszcza poczucia bezpieczeństwa;

         Dziecko, w którego domu panuje atmosfera przykra, konfliktowa, pełna napięcia, któremu rodzina nie zapewnia poczucia bezpieczeństwa, ma duże trudności w osiąganiu pozytywnych wyników w nauce. Nie jest w stanie skupić uwagi na lekcjach. Cała jego energia jest skierowana na przeżycia związane z sytuacją w domu.

            Atmosferę tą zaburzają: konflikty między rodzicami, alkoholizm, atmosfera pełna nerwowości, ciągłego pośpiechu, chaosu czy nieporządku. Dziecko lepiej czuje się w rodzinie, w której panuje spokój. Czuje się potrzebne i kochane, gdy jest traktowane życzliwie, poważnie i konsekwentnie. Ważne jest, aby rodzice mieli czas dla dziecka i aby potrafili je wysłuchać. Czas spędzany z dzieckiem powinien przekładać się na jakość,  a nie jego ilość.

 

Ważne jest:

• dbanie o prawidłowe stosunki swego dziecka z rówieśnikami, a także nauczycielami;
• utrzymywanie systematycznego kontaktu ze szkołą, współpraca z nauczycielami i wychowawcą dziecka;
• stawianie dziecku wymagań dostosowanych do jego możliwości;
• zapewnienie jak najlepszych warunków do odrabiania lekcji (miejsce, czas, spokojna atmosfera);
• czuwanie nad rozkładem zajęć młodszych dzieci (gdy dziecko osiągnie kolejne etapy edukacyjne, będzie korzystało z nawyków wytworzonych wcześniej pod kontrolą rodziców)

       Rodzice zmuszają często dzieci do wykonywania zadań ponad ich siły. Taka nauka jest dla dziecka prawdziwym koszmarem. Oczekuje ono przede wszystkim zrozumienia, wsparcia duchowego, atmosfery serdeczności i spokoju. Im  rozsądniej podchodzą rodzice do zaistniałych trudności, tym lepsze są efekty nie pracy dydaktycznej i wychowawczej.

         Bardzo istotny jest rozwój zainteresowań dziecka. Pozwala mu się realizować oraz wzmacnia poczucie własnej wartości. Jednak zbyt duże absorbowanie dziecka dodatkowymi zajęciami, często będącymi wynikiem nadmiernej ambicji rodziców, może wpłynąć na pogorszenie wyników w szkole z powodu braku czasu na naukę. W razie potrzeby rodzice powinni  zweryfikować swoje priorytety. Muszą wyrobić w swoim dziecku przekonanie, że nauka szkolna jest pierwszoplanową.

• systematyczne interesowanie się sprawami szkolnymi przez cały czas nauki.

 

Wychowując dziecko z cechami nadpobudliwości psychoruchowej  rodzice powinni zastosować się do kilku istotnych wskazówek:

ð  dziecko nadpobudliwe psychoruchowo powinno mieć zapewnioną w domu atmosferę  akceptacji i spokoju;

ð  dla dziecka należy wyznaczyć osobny pokój lub część pokoju, jako jego własny teren oraz miejsce do nauki;

ð  ważne jest, aby dzienny rozkład zajęć dziecka był uporządkowany, miał jasną strukturę: odpowiednią i tę samą porę wstawania, oglądania telewizji, kolacji i snu;

ð  należy ograniczyć czas oglądania telewizji, wyeliminować programy o treści agresywnej  z dużym ładunkiem emocji i szybką akcją;

ð  podczas odrabiania lekcji należy eliminować dodatkowe bodźce, które mogą rozpraszać uwagę dziecka (np. wyłączyć radio, schować przedmioty znajdujące się na biurku);

ð  opiekunowie powinni codziennie poświęcać dziecku trochę czasu na rozmowę i wspólną zabawę;

ð  należy być konsekwentnym w ustalaniu reguł, obowiązków i stosowaniu kar (kar traktowanych jedynie jak ograniczenie lub odebranie przyjemności);

ð  osoba dorosła powinna kontrolować swoje emocje w kontakcie z dzieckiem nadpobudliwym, nie wolno jej reagować wybuchowo, gwałtownie oraz rozwiązywać problemów w chwili pobudzenia dziecka;

ð  zawsze należy stwarzać poczucie bezpieczeństwa i dać dziecku do zrozumienia, że kocha się je bezwarunkowo, nie akceptuje się jednie jego zachowania;

ð  rodzice powinni odnosić się do dziecka z wyrozumiałością i cierpliwością, ponieważ jego zachowanie nie wynika ze złości, ale z nieumiejętności kontrolowania swego zachowania;

ð  pewne domowe rygory wynikają z konsekwencji rodziców i nie są skierowane przeciwko dziecku;

ð  wymagania stawia się w sposób jasny i klarowny, aby dziecko znało swoje obowiązki      i  wiedziało, jak się ma zachować w danej sytuacji.

Obowiązki domowe powinny być dostosowane do możliwości dziecka. Każdy przejaw chaosu eliminuje się. Chwali się dziecko za dobre wykonanie zadania oraz docenia się trud włożony w pracę, choćby dziecko wykonało ją mniej dokładnie niż  tego oczekujemy.

ð  osoby opiekujące się dzieckiem nadpobudliwym powinny nauczyć się odczytywać jego sygnały ostrzegawcze  poprzedzające wybuch;

Należy interweniować spokojnie, aby uniknąć wybuchu. Dobrze jest odwrócić uwagę dziecka od źródła wywołującego negatywne emocje. Konflikt powinien zostać omówiony bez zbędnego ładunku emocji.

ð  liczbę dzieci biorących udział w zabawie należy ograniczyć do jednego lub dwóch ze względu na duże rozproszenie i pobudliwość;

Dom jest najlepszym miejscem do zabawy, ponieważ można obserwować dziecko i interweniować w każdej chwili.

ð  w sytuacji konfliktowej nie należy zostawiać dziecka zbyt długo w napięciu emocjonalnym;

Rozwiązanie konfliktu powinno nastąpić zaraz po zaistniałej sytuacji. Nigdy nie odwlekamy w czasie kar, ani informacji o rodzaju kary, jaką za dane przewinienie zamierzamy zastosować.

Troska o powodzenie dziecka w nauce, zapobieganie niepowodzeniom szkolnym wymaga od rodziców znacznego wysiłku i niemałego wkładu pracy. Jest to jednak wkład, który procentuje w postaci aktualnych sukcesów szkolnych dziecka, a także jego przyszłych osiągnięć już w samodzielnym, dojrzałym życiu.

 

Drodzy Rodzice!

• - jeśli chcecie porozmawiać o dzieciach i Waszych relacjach z nimi
• - niepokoi Was zachowanie dziecka
• - macie pytania dotyczące wyników w nauce dziecka i jego funkcjonowania w szkole
• - potrzebujecie wsparcia w procesie wychowania
• - macie pytania dotyczące dziecka i nie wiecie do kogo się zwrócić

 

Zwróćcie się do pedagoga szkolnego

 

KIEDY RODZICE SPRZYJAJĄ PROFILAKTYCE

Rodzice sprzyjają dobrej profilaktyce, gdy:

-  mają dobry kontakt z dzieckiem,

-  mają jasno ustalony  system norm, wartości,

-  okazują swojemu dziecku miłość i szacunek,

-  mają dobry kontakt ze szkołą,

-  stanowią wzór osobowy dla dziecka,

-  potrafią zwracać się o pomoc,

-  dostarczają wzorców zdrowego stylu życia alternatywnych form spędzania wolnego czasu,

-  uczą swoje dziecko ważnych umiejętności życiowych, radzenia sobie z presją rówieśników, 

-  kształtują poczucie własnej wartości,

-  nie lekceważą problemów dziecka,

-  mają wiedzę na temat prawidłowości i zaburzeń wieku dorastania,

-  "dojrzewają" ze swoim dzieckiem z roli opiekuna przechodząc w partnera swojego dziecka, wiedzą, jak postąpić, gdy coś podejrzewają,

 

KIEDY RODZIC POWINIEN ZWRÓCIĆ SIĘ O POMOC

Rodzice powinni zwrócić się o pomoc gdy:

 

• -   dziecko słabo się uczy (w takich przypadkach uczeń winien uczęszczać na kółka wyrównawcze, do świetlicy profilaktycznej  oraz zostać skierowany przez wychowawcę bądź pedagoga do poradni psychologiczno - pedagogicznej. Podczas dwóch wizyt z psychologiem i z pedagogiem dziecko zostaje zdiagnozowane pod kątem trudności szklonych. Końcowym efektem jest wydanie opinii z zaleceniami do pracy z dzieckiem),
•  -   dziecko jest agresywne, konfliktowe, - tu również będzie wskazana diagnoza w PPP,
•  -  dziecko nie chce chodzić do szkoły (przyczyny mogą być różne: mobing szkolny, fobia szkolna, problemy z rówieśnikami, zastraszanie, namowy kolegów, obawa przed klasówkami, lenistwo, problemy rodzinne),
•  -   dziecko diametralnie zmieniło swoje zachowanie (niepokoi nas jego obojętność na sprawy szkolne, nie odrabia lekcji, ma grono nie znanych nam kolegów, jest dziwnie śpiące, bądź nienaturalnie pobudzone, pachnie czasami alkoholem, nie rozmawia z nami, w domu giną cenne przedmioty) bardzo możliwe, ze ma kontakt z narkotykami, alkoholem lub przebywa w złym towarzystwie,
•  -   dziecko , pomimo obietnic składanych w domu, nie zmienia swego postępowania na lepsze (zaczyna się praca metodą kontraktu, który jest głównym narzędziem motywującym ucznia do zmiany zachowania. Jest on opracowany przez rodziców i dziecko przy współpracy z pedagogiem. Zawiera zobowiązania ucznia, sankcje za nie dotrzymanie obietnic, nagrody za ich wypełnienie),
•  -   rodzic czuje wewnętrzną potrzebę rozmowy, (w domu współmałżonek nadużywa alkoholu, używa przemocy).

 

 

Telefony zaufania

 

Niebieska linia:      0 801 12 00 02

Tu możesz zadzwonić jeśli jesteś ofiarą przemocy w rodzinie lub znasz kogoś kto doświadcza takiej przemocy w domu.
Połączenie z numerem Niebieskiej Linii jest płatne za pierwszy impuls według stawki operatora. Telefon czynny jest od poniedziałku do soboty w godzinach 8:00-22:00 oraz w  niedziele i święta w godzinach 8:00-16:00.

 

Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka:       0 800 12 12 12 

Ten numer telefonu jest skierowanym do wszystkich dzieci potrzebujących pomocy. Dzwoniąc pod ten numer  połączysz się ze specjalistą, który postara Ci się pomóc.

Z numerem 0 800 12 12 12 można połączyć się bezpłatnie z każdego stacjonarnego numeru oraz telefonów komórkowych Orange. Telefon działa w godzinach 8:15-20:00.

 

Helpline:     0 800 100 100

Helpline to miejsce, którego celem jest pomoc młodym Internautom w sytuacjach zagrożenia w Internecie oraz podczas korzystania z telefonów komórkowych.

Znajdziesz tu porady na temat zapobiegania niebezpiecznym sytuacjom, a także informacje o sposobach postępowania w przypadku wystąpienia zagrożenia. Z numerem 0 800 100 100 można połączyć się bezpłatnie z każdego telefonu stacjonarnego oraz z telefonów komórkowych Orange i działa od poniedziałku do piątku w godzinach 11:00-16:00.